Purity & Foulness in Bolivia

Vanuit Cuzco pak ik de zogezegde "directe" bus naar La Paz, Bolivia. De rit zou 12u moeten duren, dat was echter buiten de stakingen gerekend. We moeten verschillende keren van bus overstappen, en wanneer we eindelijk aan de rand van de stad arriveren moet de bus zich een weg banen in een labyrint van barricades. 12u werd meer dan 20u. Nu ja, eerlijk gezegd vond ik dat al de lange afstandsbusritten hier in Z-Amerika veel te vlekkeloos verliepen en werd het wel eens tijd dat we wat miserie tegen het lijf liepen. Daarbovenop ontmoet ik op deze mannier Will, een Australiër waarmee ik een aantal avonturen zal beleven gedurende mijn verblijf in Bolivia. Zo trekken we de volgende dag er al op uit met 3 Hollandse grietjes naar de zoutvlakten. Goede bende om 3 dagen te cruizen tussen immense lege vlakten, vulkanen en giftig gekleurde meren.

Salar de Uyuni
Persoonlijk vond ik de zoutvlakten, die we op dag 1 bezoeken, niet al te spectaculair. Het enige wat ik me er van herinner was de sterrenhemel die we er 's nachts voorgeschoteld kregen. Nog nooit zag ik sterren die zo laag stonden dat ze de horizon bijna raakten. Dag 2 & 3 boeiden me veel meer. Op deze dagen rijden we door landschappen die gevormd en gekleurd werden door vulkanen. Geel, rood, groen, blauw,... Het is alsof je in een droom of een abstract schilderij wandelt. Niet te verwonderen dat ze deze plek de 'Salvador Dali Desert´ noemen.

La Paz
Na 3 dagen zoutvlakten is de tijd aangebroken om La Paz te verkennen. 'Bizar', is het woord dat bij me opkomt in de poging deze stad te beschrijven. Hier is alles mogelijk, niets zeker. Zo heb je hier een heksenmarkt waar men onder andere lama-feotussen verkoopt. Of zo vertelde onze taxichaufeur tussen pot en koffie hoe hij vroeger meehielp tientallen kilo's cocaïne te verschepen naar Rotterdam. Of zo is het hier blijkbaar de traditie een blond persoon te kidnappen en te begraven onder de bouwgrond van je toekomstige villa. De lokale bevolking toont ongelukkig veel gelijkenissen met een bende holbewoners. En dit alles is gesitueerd op 3600 meter hoogte in een immense canyon, verstopt tussen een hondertal besneeuwde pieken van meer dan 5000 meter hoogte. Het vergt bitterweinig moeite om je op een andere planeet te wanen. Dit is zo'n plek waar ik gemakkelijk zou kunnen blijven plakken. En dit gebeurt ook een beetje. Gelukkig zijn mijn maten hier wat meer gehaast en vermijden we in dit zwarte gat gezogen te worden.

El camino de la muerte
Een van de hoofdattracties hier is de camino de la muerte, oftewel de dodenweg. Het is een oude bergpas die naar La Paz leidt. De naam is niet uit de lucht gegrepen, het is een van de gevaarlijkste wegen in de wereld. Momenteel is men bezig met de afwerking van een nieuwe weg en wordt deze oude, riskante wegel bijna exclusief gebruikt voor downhill mountainbiken. Een verticale afdaling van 3000 meter als ik me niet vergis. Zelfs met de fiets is deze weg levensgevaarlijk. Maar zo hebben we het graag eh!

Junglebook
Met Will, die Australiër van eerder, en Devin, een Zuid-Afrikaan, vliegen we met propeller vliegtje naar Rurrenabaque. Een klein dorpje gelegen in de jungle. Vanuit deze plek willen we een ietwat onconventionele tour boeken. We zouden namelijk graag met enkel machete en muskietennet de Jungle binnenwandelen. Pure is het kernwoord. Eten en drinken? Not pure! Toiletpapier? Not pure! Tandenborstel? Je kan het al raden, not pure. We vinden een gids die ons wel wil begeleiden voor 4 dagen. Zijn naam is Tarzan, hoe kan het ook anders. Nu, ik stelde me het Amazonewoud voor als een grote natuurlijke supermarkt waar om de haverklap mango's, bananen  en papaya's in je gezicht gesmeten wordt. Niets is minder waar, en al het eten dat we op 4 dagen tijd verroberen kan ik gemakkelijk in 1 maaltijd verwerken. Het was hard, warm en uitputtend. Maar ook weer een onvergetelijke ervaring die al onze avontuurlijke jungledromen vervulde. Elke dag opnieuw bouwden we ons kamp met takken en bladeren, we jaagden, visten, aten insecten, hakten met de machete een weg door de dicht begroeide jungle, zagen allerlei exotische dieren,... En nog het belangrijkste van alles, we overleefden die shit!

Jarenlang heb ik er van gedroomd het Amazonewoud te bezoeken en ik kan me geen betere mannier inbeelden om deze droom te vervullen. We did it pure!

The pureness continous...
Na 2 dagen recuperatie in La Paz beslissen Devin & ik dat het tijd is voor een nieuw avontuur. Tijd om een van die besneeuwde toppen naast La Paz te overwinnen. De Huayna Potosi is ons slachtoffer. 6088 meter hoog, en deze keer is falen geen optie! Om een lang verhaal kort te maken, we halen het! Bij zonsopgang hijsen we onszelf bovenop de top, waar we beloond worden met een prachtig uitzicht op de Cordillera Royal (bergketen).

Een perfecte aflsluiter van een van de meeste gestoorde / spectaculaire maanden uit mijn leven!